Wnioski

Doochodzimy do wniosku, że procesami naprawdę dyssolucyjnymi, czyli odwrotnymi do ewolucji psychicznej, są tylko trzy procesy: obrazów nerwicowych (nabytych, najpłytsza dyssolucja), obrazów schizofreniczno-prelogicznych (głębsza dyssolucja) i obrazów deliryjno-prelogicznych (najgłębsza dyssolucja). Dalsze pogłębienie dyssolucji doprowadza do stanu komatycznego i do śmierci, a nie do stanów dementywnych. Stany dementywne są regresją (Ribot), a nie dyssolucją (Jackson), gdyż […]

Zestawienia

Już Jackson w swoich wzorach dyssolucyjnych, zaczynających się od typu —A + B” + C + D, a kończących się na typie —A—B—C—D, dążył wyraźnie do ogólnikowego naszkicowania skali, na której początku umieszczał najlżejszy stopień dyssolucji, mianowicie charakteru nerwicowego, i na której drugim końcu lokował całkowitą dyssolucję pod postacią stanów dementywnych. Widzieliśmy że neo-jacksoniści francuscy, […]

Stany maniakalne i melancholiczne – napady

Podstawowe cechy charakterystyczne samych napadów psychozy maniakalno-depresyjnej może najlepiej ujmuje G. Dumas , który określa je jako napady, pobudzenia i depresji układu nerwowego, w zakresie ustrojowym (w napadach manii przyspieszenie ważnych funkcji fizjologicznych: oddychania, krwiobiegu, przewodu pokarmowego, trofiki, i w napadach melancholii zwolnienie tych funkcji), ale także w zakresie intelektualnym, afektywnym i ruchowym. Wszystkie hipotezy […]

Stany maniakalne i melancholiczne – psychofizjologia uczuć

SWidzieliśmy w rozdziale poprzednim, że psychofizjologia uczuć zajmuje pokaźne miejsce w dziele Sherringtona o „scalającej akcji układu nerwowego“. Chociaż Sherrington jest mnemistą, jednak nie próbuje fizjologicznie wyjaśnić uczucia, gdyż bez hipotezy jest to dzisiaj niemożliwe, ale nie pomija zagadnienia uczucia po prostu milczeniem, jak to czyni wielu innych fizjologów, z Pawłowem i Lapicque’iem na czele. […]

Stany maniakalne i melancholiczne – źródła nastrojów

Z dość dużym prawdopodobieństwem możemy powiedzieć, na podstawie tego, co było mówione poprzednio o nastrojach podkorowych i ich zanikaniu, że są one produkowane przez wzgórza wzrokowe i podwzgórzowe, w których musimy upatrywać pierwotne źródła elementarnych nastrojów dobrego i złego samopoczucia, rzutowanych stąd na korę mózgową. Ale stąd nie wynika bynajmniej, że nastroje nie mogą być […]

Stany maniakalne i melancholiczne – uczucia przyjemności i przykrości

Rozmyślnie przystępujemy do omówienia stanów maniakalnych i melancholicznych na ostatnim miejscu, po omówieniu wszelkich innych podstawowych stanów psychopatologicznych — po pierwsze dlatego, aby rozpatrzeć te chorobowe nastroje już na tle innych zaburzeń psychicznych, powtóre dlatego, że mamy wielkie wątpliwości, czy w ogóle należy zaliczać stany maniakalne i melancholiczne do kategorii dyssolucji. Dyssolucja, jak ją pojmował […]

Regresja dementywna a inteligencja

Już przed kilku dziesiątkami lat odróżniano inteligencję teoretyczną od praktycznej (Józefa Joteyko), i wskazywano na to, że oba te rodzaje inteligencji wykazują dużą niezależność od siebie; wielki uczony może się zachowywać niekiedy w życiu praktycznym prawie jak naiwne dziecko, i przeciwnie, człowiek intelektualnie ograniczony może okazywać pierwszorzędny spryt życiowy. W ostatnich latach zaczynają autorzy posuwać […]

Regresja dementywna – stopnie otępienia

Gdyby ta praca miała charakter kliniczny, powinniśmy — po omówieniu zagadnienia schizofrenii — przystąpić do omówienia psychozy maniakalno-depresyjnej, która jest psychozą również występującą na tle konstytucji dziedzicznej i która, pomimo swej przeciwstawności do schizofrenii, wykazuje bliższe i ściślejsze pokrewieństwo z nią niż z jakąkolwiek inną psychozą. Ale musimy wciąż pamiętać o tym, że przedmiotem tej […]

Dyssolucja psychonerwicowa – różne podejścia

Przytoczyliśmy w poprzednim rozdziale nieco szczegółowiej powyższe poglądy Iwanowa-Smolenskiego nie dlatego, żebyśmy się nimi zgadzali, ale dlatego, aby w tej pracy nie brakło fizjologicznego ujęcia nerwic przez szkolę Pawłowa. Właściwie jest to próba stworzenia psychofizjologii bez aktywności psychicznej, ponieważ dynamicznym jej motorem jest życie uczuciowe, o którym ani Pawłow, ani powyższe ujęcie Iwanowa-Smolenskiego nic nie […]

Dyssolucja psychonerwicowa – szkoła Pawłowa

Fizjologiczny mechanizm powstawania stanów nerwicowych stara się wykryć szkoła Pawłowa. Przedstawimy te próby według artykułu ucznia Pawłowa, A. G. Iwanowa-Smolenskiego (Leningrad). Autor zaczyna od omówienia „doświadczalnych nerwic” u psów. Podczas wypracowywania u zwierząt różnych odruchów warunkowych, dodatnich i ujemnych, czyli tłumiących, można przez utrudnianie doświadczenia, kształtowanie warunkowej sygnalizacji w sposób bardziej złożony, dojść do takiej […]