Stany maniakalne i melancholiczne – napady

Podstawowe cechy charakterystyczne samych napadów psychozy maniakalno-depresyjnej może najlepiej ujmuje G. Dumas , który określa je jako napady, pobudzenia i depresji układu nerwowego, w zakresie ustrojowym (w napadach manii przyspieszenie ważnych funkcji fizjologicznych: oddychania, krwiobiegu, przewodu pokarmowego, trofiki, i w napadach melancholii zwolnienie tych funkcji), ale także w zakresie intelektualnym, afektywnym i ruchowym. Wszystkie hipotezy […]

Stany maniakalne i melancholiczne – psychofizjologia uczuć

SWidzieliśmy w rozdziale poprzednim, że psychofizjologia uczuć zajmuje pokaźne miejsce w dziele Sherringtona o „scalającej akcji układu nerwowego“. Chociaż Sherrington jest mnemistą, jednak nie próbuje fizjologicznie wyjaśnić uczucia, gdyż bez hipotezy jest to dzisiaj niemożliwe, ale nie pomija zagadnienia uczucia po prostu milczeniem, jak to czyni wielu innych fizjologów, z Pawłowem i Lapicque’iem na czele. […]

Stany maniakalne i melancholiczne – źródła nastrojów

Z dość dużym prawdopodobieństwem możemy powiedzieć, na podstawie tego, co było mówione poprzednio o nastrojach podkorowych i ich zanikaniu, że są one produkowane przez wzgórza wzrokowe i podwzgórzowe, w których musimy upatrywać pierwotne źródła elementarnych nastrojów dobrego i złego samopoczucia, rzutowanych stąd na korę mózgową. Ale stąd nie wynika bynajmniej, że nastroje nie mogą być […]

Stany maniakalne i melancholiczne – uczucia przyjemności i przykrości

Rozmyślnie przystępujemy do omówienia stanów maniakalnych i melancholicznych na ostatnim miejscu, po omówieniu wszelkich innych podstawowych stanów psychopatologicznych — po pierwsze dlatego, aby rozpatrzeć te chorobowe nastroje już na tle innych zaburzeń psychicznych, powtóre dlatego, że mamy wielkie wątpliwości, czy w ogóle należy zaliczać stany maniakalne i melancholiczne do kategorii dyssolucji. Dyssolucja, jak ją pojmował […]