Dyssolucja prelogiczna prędka – omamy i halucynacje

Podkorowa regulacja aktywności korowo-psychicznej jest zjawiskiem jedynym w swoim rodzaju. Przyzwyczailiśmy się twierdzić — i słusznie — że czynności nerwowe nadrzędne regulują działalność czynności nerwowych podrzędnych, i w razie potrzeby hamują je. W tej ogólnej zasadzie, dającej się dobrze umotywować, regulacja i hamowanie aktywności korowo-psychicznej przez mechanizmy podkorowe stanowi rażący wyłom, gdyż instancja zwykle regulowana […]

Dyssolucja świadomości i jej podział

Jeżeli istnieje ewolucja świadomości i motoru dynamicznego, który ją stwarza, to jest uwagi i zainteresowania, to tym samym musi istnieć także dyssolucja świadomości, uwagi i zainteresowania. Rzeczywiście w klinice, a zresztą i w granicach normy także, spotykamy dyssolucje świadomości, które można podzielić na dwie podstawowe kategorie. Pierwszy rodzaj można by nazwać dyssolucją typu „wszystko albo […]

Ewolucja i dyssolucja świadomości

W pierwszym tomie tej pracy o „Ewolucji aktywności korowo-psychicznej” mało mówiliśmy o świadomości, która jest jednym z najbardziej mglistych i rozbieżnie ujmowanych pojęć psychologicznych, i z wielu względów jest trudna do ujęcia psychofizjologicznego. Jednakże psychiatria jest zmuszona tak często mówić o zaburzeniach świadomości różnego rodzaju, że w pracy o dyssolucji nie możemy już dłużej zwlekać […]

Psychopatie – anomalie

W psychopatiach anomalią są nie te objawy, rzucające się w oczy, według których dzielą je wszelkie klasyfikacje psychologiczne, ale braki hamulców, wykazywane przez niedorozwinięte dynamizmy czołowologiczne i stanowiące „objaw negatywny”. Jak w każdej dyssolucji stopień ubytku jest miarą jej głębokości, tak w każdym niedorozwoju stopień nieosiągniętej pełni rozwoju jest miarą głębokości głuptactwa lub psychopatii. W […]

Psychopatie dziecięce

W niektórych nowszych podręcznikach psychiatrii można już znaleźć nowe rozdziały, poświęcone specjalnie psychiatrii dziecięcej. Z dostępnej nam nowszej literatury mogliśmy przestudiować trzy obszerne monografie, poświęcone specjalnie psychopatologii wieku dziecięcego, a mianowicie Sante de Sanctis , A. Homburger  i N. J. Oziereckij. Z tych trzech autorów najmniej dla naszych celów patofizjologicznych daje Homburger, ponieważ mówi wprawdzie […]

Podziały psychopatii

Jedna z najdawniejszych klasyfikacji chorób psychicznych w ogóle, mianowicie klasyfikacja Anglika Pritchard’a (1822), dzieli je na „choroby psymoralne i choroby psychiczne intelektualne” (Moral Insanity and Intellectual Insanity), a więc w sposób bardzo zbliżony do dzisiejszego podziału niedorozwojów psychicznych. Za inicjatora studiów nad dziedzicznymi postaciami schorzeń psychicznych należy uważać Morela , który twierdził, że przejawy psychozy […]

Psychopatie – schizoida i syntonia

Genetycznie sprowadzamy schizoidię i syntonię, pomimo wszelkich ich różnic i przeciwieństw, do wspólnego punktu wyjścia, mianowicie do ludzkiej postaci popędu stadnego, jednego z dwóch filogenetycznie młodych popędów instynktu, które możemy przeciwstawiać starym popędom ustrojowym. Zdaje się, że ten wniosek jest dość dobrze uzasadniony, ale niestety wyrastają zeń nowe i duże trudności. Rzeczywiście, chcieliśmy dojść do […]

Psychopatie – popędy instynktowe

Aktywności intelektualnej, rozsądkowi, rozumowi przeciwstawia zwykle psychologia — charakter, uczuciowość. Również psychiatria ubytkom intelektualnym przeciwstawia różnego rodzaju nabyte stany psychopatologiczne. Ten zasadniczy podział, mający widocznie jakieś głębokie swoje uzasadnienie, pomimo tak często podkreślanej jedności i niepodzielności funkcji psychicznych, znajdujemy znowu także i w anormalnych ewolucjach aktywności psychicznej, które z konieczności klinicznej musimy dzielić na anomalie […]

Głuptactwo a psychopatia

Genetycy niemieccy ostatnio podkreślają pogląd, według którego głuptactwo i psychopatia nie są ani nozologiczną, ani biologiczną jednością, ale są „najbardziej krańcową odmianą osobowości”, mianowicie odmianą ujemną, mniejszej wartości, przeciwstawianą drugiemu biegunowi osobowości, dodatniemu intelektualnie lub charakterologicznie. Luxemburger mówi tu wyraźnie o „odchyleniach od normy w obie strony”, w stronę anormalności „ujemnych” lub „dodatnich”. Mamy tu […]

Głuptactwo

Epokowe dzieło B. A. Morela  po raz pierwszy wprowadziło do nauki psychiatrycznej pojęcie zwyrodnienia psychicznego. Morel uczył, że obłędem dziedzicznym są »schorzenia nerwowe, które są dziedziczone bądź jako schorzenia nerwowe identyczne, bądź też jako schorzenia nerwowe postępujące lub przekształcone«. W razie postępującego zwyrodnienia rodziny występuje ono w pierwszej swej fazie pod postacią zwykłego wzmożenia temperamentu […]